Jak wybrać śruby do suchej zabudowy?

Płyty gipsowo-kartonowe (GVL) - najpopularniejszy materiał budowlany. Jednym z głównych elementów konstrukcji GVL są łączniki, których jakość zależy bezpośrednio od wytrzymałości i trwałości całej zmontowanej konstrukcji. Łączniki są więc śrubami - rodzajem hybrydowego wiertła i śruby.

Wkręt samogwintujący - specjalny łącznik, który jest zdolny do jednoczesnego cięcia gwintów podczas produkcji uchwytu. Funkcjonalnie jest to rodzaj śruby, ale ma cieńszy pręt i większą wysokość gwintu. Bezpieczeństwo ludzi zależy od jakości elementów złącznych oraz siły projektu. Dlatego przy zakupie tych produktów zaleca się wymaganie certyfikatu zgodności, który każdy producent ma obowiązek uzyskać w specjalnie akredytowanych ośrodkach certyfikacji.

Wkręty samogwintujące, kotwy i śruby służą do mocowania arkuszy płyt gipsowych. Najczęściej spotykanymi typami łączników są wkręty samogwintujące, które są zdeterminowane prostotą, wszechstronnością i niezawodnością (przy prawidłowym wykonaniu), zwłaszcza jeśli pod ręką znajduje się śrubokręt.

Instalacja, co do zasady, oznacza obecność metalowych lub drewnianych ram, do których przymocowane są arkusze płyt kartonowo-gipsowych. To materiał ramy określa typ łączników, które mają być użyte do instalacji. Wkręty do drewna wykonane są z rzadszym skokiem gwintu niż śruby metalowe.

Głównymi materiałami do produkcji śrub są stal i mosiądz. Pierwsze mają wysoką wytrzymałość, ale są podatne na korozję. Dlatego są one pokryte warstwą ochronną antykorozyjną, utlenioną lub fosforanowaną, która nadaje im czarny kolor.

Wymiary (długość i średnica) łączników w dużej mierze determinują jego zakres. W praktyce, w zależności od celu, stosuje się elementy złączne o długości 10-15 mm i średnicy 3,5-5 mm. Tak duża zmienność parametrów produktu determinuje różnorodność typów modeli, ich przeznaczenie, a zatem znaczenie właściwego doboru łączników dla każdego indywidualnego przypadku.

Podczas pracy przy płytach gipsowo-kartonowych do wyboru śrub należy stosować specjalne tabele rozmiarów. Wskazuje nominalną średnicę produktów, ich długość, w tym nasadkę i szerokość.

Ważną kwestią w pracy z płytami gipsowo-kartonowymi jest również pytanie, ile elementów złącznych zajmuje 1 metr kwadratowy produktu. Parametr ten powinien być optymalny: z jednej strony, aby zapewnić odpowiednią wytrzymałość konstrukcji, az drugiej strony, aby zapewnić oszczędność zasobów materialnych wydawanych na pracę.

Wkręty samogwintujące różnią się pod wieloma parametrami:

• stal wysokowęglowa;
• stal odporna na chemikalia i wodę (stal nierdzewna lub stopowa).

• częste
• rzadkie.

• fosforan;
• utleniony;
• bez pokrycia.
• ocynkowane.

• ostry;
• sverlopodobnye.

• Do montażu GKL;
• do prac dekarskich;
• stolarka;
• praca z oknami;
• prace metalowe;
• praca z betonem i cegłą.

Bardziej szczegółowo łączniki są podzielone na produkty z uniwersalnym gwintem, z rzadkim skokiem gwintu i częstym. Łączniki z częstymi gwintami są używane do pracy z metalem.

Fakt, że śruba ma wiertło na końcu, eliminuje konieczność wstępnego nawiercania materiału, co przyspiesza prace montażowe.

Rodzaje łączników z rzadkimi nitkami są przeznaczone do pracy z miękkimi teksturami: tworzywem sztucznym, tynkiem, azbestem, drewnem i innymi rodzajami. Uniwersalne łączniki nadają się do prawie każdej tekstury.

Nakrętki śrub są funkcjonalne. Są produkowane w tajemnicy, półkuliste, z dużymi i małymi podkładkami prasującymi, sześciokątne, w kształcie lejka pod sześciokątem.

Wkręty samogwintujące do każdego rodzaju pracy mają różne parametry i cechy konstrukcyjne. Z tego powodu, kupując produkt, ważne jest, aby jasno wyobrazić sobie, jakie rodzaje pracy będą wykonywane i jakie tekstury mają być stosowane.

Ważne jest, aby wybrać rodzaj łączników dla GK:

• materiał ramy (drewno, metal, inne);
• po co dokładnie łączniki;
• ile warstw będzie układać płyty gipsowe;
• warunki pracy konstrukcji (wewnątrz, w powietrzu, poziom wilgotności itp.).

Jeśli musisz pracować w systemie „GKL-metal”, łączniki są wybierane do pracy na metalu - z „grubym” gwintem. W przypadku drewnianej ramy łącznik powinien mieć szerszy skok gwintu.

Jeśli wystarczy przymocować półkę do płyty gipsowo-kartonowej, można użyć wkrętu samogwintującego z „motylkiem”, wyposażonego w urządzenie opuszczane po drugiej stronie i zdolne do wytrzymania dużych obciążeń.

Do układania arkuszy płyt gipsowo-kartonowych w 1 warstwie długość łącznika wynosi 25 mm, w 2 warstwach - 35 mm. Grubość nici w obu przypadkach - 3,5 mm.

Jeśli produkt GKLV ma działać na podwyższonym poziomie wilgotności, konieczne jest stosowanie odpornych na wilgoć elementów złącznych: domieszkowanych lub ocynkowanych.

Do pracy mogą się przydać tzw. „Robaki” - skrócone śruby za pomocą wiertła, używane do montażu profilu. Mocowanie profilu bezpośrednio do ściany lub sufitu wykonuje się za pomocą śrub kotwiących z kołkami.

Elementy mocujące bezpośrednio zależą od jakości śrub, co należy wziąć pod uwagę przy ich wyborze:

• Z wyglądu wkręty samogwintujące powinny być tego samego rozmiaru, z jednakowym gwintem, bez wybrzuszeń i zagięć, co zmniejsza jego wytrzymałość.
• Otwór wielowypustowy powinien być przezroczysty i znajdować się dokładnie w środku łba śruby. Różne rodzaje ugięcia, wybrzuszenia to wady technologiczne. Nietechnologiczna szczelina wpływa na jakość instalacji, może odkształcić śrubokręt dyszy.
• Kolor całej partii śrub powinien być jednolity ciemny lub szaro-czarny odcień, co wskazuje na dobrą jakość podczas produktów fosforanowania lub utleniania. W przeciwnym razie wzrost wilgotności prowadzi do pojawienia się zardzewiałych smug, na przykład pod tapetą, których eliminacja jest niezwykle trudna.

Rzetelny producent z reguły znakuje produkty nie tylko na opakowaniu, ale także na samym produkcie. Na przykład litery X, T, W, G, Z na nasadce śruby. Tak więc litera X oznacza OMAX, będąc jednym z najbardziej wiarygodnych producentów urządzeń.

Do pracy na betonie napowietrzonym produkowana jest specjalna grupa wkrętów samogwintujących, która uwzględnia jego porowatość i kruchość, co nazywano uniwersalnymi typami łączników Nogli, odmianami „choinki”.

Bez kołków łączniki do betonu komórkowego są praktycznie nieużywane ze względu na ich specjalną strukturę i są zwykle używane do mocowania konstrukcji o niskiej wadze. Na przykład, w przypadku wyposażenia wzmocnionej sieci na ścianę z betonu komórkowego przed jej tynkiem, zazwyczaj stosuje się elementy złączne o szerokim skoku gwintu i długości co najmniej 100 mm.

Do wykonywania dużych ilości elementów złącznych Narzędzia potrzebne do instalacji narzędzi gipsowych obejmują:

• perforator lub wiertarka udarowa;
• śrubokręt, za pomocą którego można wygodnie i szybko zapiąć zapięcia;
• poziom;

• specjalny nóż do cięcia arkuszy;
• taśma miernicza;
• igła do gięcia HL;

• płaszczyzna zdzierania do obróbki krawędzi płyty gipsowo-kartonowej;
• Bułgarskie i specjalne nożyczki do cięcia;
• specjalne szczypce w celu zamocowania profilu (z ich pomocą łatwo jest połączyć profil ze sobą jak system nitów);

• pistolet gazowy do montażu płyt gipsowo-kartonowych;
• śrubokręt taśmowy skraca czas instalacji, ponieważ wkręty samogwintujące są podawane automatycznie dzięki specjalnej taśmie;
• specjalne korony do wycinania otworów na gniazda, lampy lub skrzynki połączeniowe;

• przecinak do tarcz do cięcia równych pasków materiału;
• dziurkacz do produkcji otworów w profilu;
• zestaw wkrętów samogwintujących o różnych długościach, z częstymi i rzadkimi gwintami, z szeryfami na odwrocie i innymi rodzajami łączników.

W komplecie z profesjonalnymi narzędziami istnieje zwykle wiele różnych urządzeń, które znacznie przyspieszają proces instalacji płyty gipsowej i profilu.

Aby wykonać jednorazową pracę w domu, nie ma sensu kupować drogiego sprzętu (wiertarki, pistolety itp.), Ponieważ zawsze trudno jest znaleźć alternatywną i bardziej ekonomiczną opcję. Jednak przy zatrudnianiu instalatorów należy zwrócić uwagę na ich profesjonalny sprzęt.

Prawidłowa instalacja GKL wymaga przestrzegania kilku zasad:

• Wstępne i dokładne oznaczenie położenia otworów do łączenia płyt kartonowo-gipsowych i profilu do siebie nie tylko pozwala poprawić estetykę produktu, ale także zwiększyć jego wytrzymałość.
• Przybliżone zużycie łączników dla jednego arkusza płyty gipsowej o standardowych rozmiarach nie przekracza 70 sztuk (przy wspólnym rozstawie łączników między otworami - 300-350 mm).
• Bardziej praktyczne i wydajne jest montowanie płyty gipsowej za pomocą śrubokręta, przy użyciu różnych dysz (bitów) dla różnych wypustów wkrętów samogwintujących.

• Podczas mocowania pierwszą połowę śruby należy wkręcić z maksymalną prędkością, drugą śrubę należy przykręcić z minimalną prędkością, aby w pełni kontrolować stopień wkręcenia śruby w płytę kartonowo-gipsową.
• Płyty gipsowo-kartonowe są delikatnym materiałem, dlatego dokładność i dokładność są ważne podczas pracy ze śrubami samogwintującymi. Jeśli podczas procesu mocowania arkusz został odkształcony, należy odkręcić śrubę, kit na odkształconym otworze i przykręcić nowy w odległości około 50 mm od starego otworu.
• Głowica wkręcanej śruby nie powinna wnikać głębiej niż 1 mm w materiał, a jej położenie powinno być ściśle prostopadłe do powierzchni arkusza.
• Pod koniec pracy ważne jest, aby sprawdzić, jak prawidłowo i dokładnie wszystkie śruby są przykręcone.

Do mocowania 2 elementów drewnianych zaleca się stosowanie czarnych śrub z rzadkim gwintem. W takim przypadku nie wykonuje się wstępnego wiercenia. W przypadku elementów mocujących innych elementów do drzewa stosuje się żółte lub białe śruby. Srebrne wkręty samogwintujące służą do bardziej trwałego mocowania materiału w arkuszach.

Zużycie wkrętów samogwintujących na 1 m2 arkusza GCR zależy od optymalnego rozmiaru jego kroku, który jest wybierany na podstawie następujących funkcji:

• praktyka pokazuje, że konstrukcja średniej wytrzymałości ma normę wysokości 300–350 mm (odległość między otworami);
• aby poprawić konstrukcję płyty gipsowo-kartonowej, odległość między otworami może być nieco zmniejszona, czasem do 100 mm;
• Aby przyłożyć śrubę do krawędzi arkusza, nie powinno być mniej niż 10 mm, aby uniknąć odprysków.

W pracy ze wzmocnionym profilem (na przykład o grubości 2 mm) konieczne jest użycie wkrętów samogwintujących z wiertłem, które zwolnią z dodatkowej operacji - wstępne nawiercenie - i znacznie skracają czas pracy.

Do zawieszenia różnych elementów wnętrza lepiej użyć kołka „motylkowego”, który po instalacji otwiera się i stanowi niezawodne podparcie. Montaż takiego kołka wykonuje się w następujący sposób: w ścianie wierci się otwór o średnicy równej średnicy kołka, o 5 mm dłuższej niż łącznik. Po oczyszczeniu otworu wkłada się kołek, a następnie mocuje się łącznik.Jeden taki „motyl” może wytrzymać do dwudziestu pięciu kilogramów wagi.

Do obróbki drewna stosuje się wkręty samogwintujące, zwykle o długości 24 mm. Dla metalowej ramy eksperci zalecają użycie śrub z małą nasadką, ponieważ są one wygodniejsze do ukrycia pod tapicerką.

Po oznaczeniu zaleca się wywiercenie otworu cienkim wiertłem o głębokości nie większej niż 3 mm. W przyszłości zapewnia wysokiej jakości i niezawodne mocowanie.

Zaleca się montaż płyty gipsowej do profilu sufitowego za pomocą specjalnego mocowania, które ogranicza głębokość wiercenia do ustalonego rozmiaru. Nasadka ostatecznie samogwintującej śruby musi być zrównana z powierzchnią blachy.

Jak prawidłowo dokręcić śruby w płytach kartonowo-gipsowych, możesz dowiedzieć się z poniższego filmu.